حقيقت چرا تلختر از اون چيزيست كه ما تصور ميكنيم؟
آيا بهتر نيست بجاي تلخ دانستن حقيقت به واقعي بودن روياهامان بيانديشيم؟ آيا اينقدر شجاع هستيم كه حقيقت را لااقل در ذهن خويش صادقانه نظاره كنيم؟
با اينحال جاي خوشحالي است كه هميشه حقيقت به واقعيت نمي انجامد. پس اميدوار باشيم.
حيف است كه اين جمله قشنگ را به همه نگويم:
گل را ملامت نكنيد كه چرا خار دارد ! خار را بستائيد كه گل دارد.
