با هر حركت كوچكي كه شايد به نظر شما مضحك باشه ، مثل تكان دادن فقط يك بند انگشت كوچك دست يا پاي چپم، خدا رو شكر ميكنم.

ميدونم كه خيلي بهش مديونم ولي مطمئنم كه اون بخشنده تر از تصور ما انسانهاست. تو زندگيم تا حالا سعي كردم بيشتر از اونكه شُكرگذار ظاهريش باشم، از گذشت و مهربونيش درس بگيرم و اون حس رو به ديگران منتقل كنم.

شايد حالا از خيلي جنبه ها فقط يك بازنده باشم ولي اين حقو براي خودم قائلم كه با وجود پسركم احساس خوشبختي كنم.

اين هارو براي تو مينويسم. دير يا زود بهت اجازه ميدم كه بهش دسترسي داشته باشي و بدوني كه چقدر برام ارزشمندي.ميدونم كه كم و بيش ميفهمي دارم با چه مشكلاتي از پس زندگي بر ميام ولي در مقابل فقط از خدا ميخوام كه حس قدرشناسي رو در وجود من، تو و همه آدمها تقويت كنه. چيزي كه به نظر من رمز استحكام هر نوع رابطه اي است: رابطه من و تو ، تو با معلمت، دوستت، همسر آينده ات و همه و همه و همه.